Ik ben deels opgegroeid met het vraagstuk hoe je omgaat met het verschil tussen diegenen die ‘alles hebben’ en dus ook veel kunnen leren, investeren, doorgeven; en diegenen die ‘niets hebben’ en daarmee ook een kansen-achterstand. Er is zelfs een televisie-serie van: The Haves and the Have Nots.
Ik stel me dat dan altijd beeldend voor, rijke familie in een kasteel; juwelen paarden, prive-leraar en automatisch toegetreden tot een bestuur of directie van iets zodra je maar 18 bent geworden. En aan de andere kant de familie van Sjakie (en de Chocoladefrabriek) met alle generaties in 1 kamer en te weinig tijd, geld en connecties om ook maar een studie of les te volgen.
Het is ook 1 van die dilemma’s waar je in de samenleving mee geconfronteerd wordt. En met het gevoel dat er een tweedeling is die, als je niet uitkijkt, alleen maar groter en groter wordt.
Met de opkomst van de digitalisering echter zou je nog een andere scheidslijn kunnen gaan ontdekken. Die tussen de Understands en Understand Nots. Digitalisering en het met name het gebruik van data / informatie heeft een enorme impact op de maatschappij. En het maakt heel veel mogelijk. Het maakt tegelijkertijd de maatschappij ook complexer met ketens en afhankelijkheden waar je je als gebruiker, als ‘klant’ niet altijd bewust van bent. De mate waarin je in staat bent om deze nieuwe blended wereld te begrijpen en daar gebruik van de maken, dat wordt steeds meer een doorslaggevende factor voor succes. You understand dus you have en you are successful. Understand not, dan ga je ook niet in staat zijn om succes te hebben. En zit je in een omgeving waar velen het niet begrijpen? Heb je het niet van jouw ouders, vanuit jouw opleiding meegekregen? Je ziet dezelfde patronen als bij de klassieke haves and have nots.
Een paar voorbeelden:
– In de huidige tijd is er veel behoefte om te kunnen verduurzamen, om te kunnen besparen op energie. Er zijn legio mogelijkheden, vaak juist met behulp van technologie. Je kan apparaten instellen om op bepaalde tijden aan of uit te gaan (overdag de was doen als ook de zonnepanelen aan staan), de verwarming in huis ‘smart’ maken op basis van jouw aanwezigheid, werkschema of bijvoorbeeld de buitentemperatuur. Smart verlichting of smart stekkers, zonnepanelen en warmtepompen, etc. etc. In veel van deze oplossingen wordt ook gevraagd van jou om te snappen hoe het aangesloten is, hoe je het instelt, hoe de app werkt waarmee je op basis van informatie dan inderdaad die verwarming hoger of lager zet. Stel maar eens de smart hub thuis in zodat je energie-zuinig de winter door komt. Heb je geen beeld bij hoe al deze apparaten aan elkaar koppelen, hoe je de informatie kan onstluiten via een hue hub of google smart home? Dan gaan zulke kansen wellicht ook aan jou voorbij.
– In de huidige tijd is het voor sommige organisaties van levensbelang om zich te krijgen op het gebruik van ruimtes en gebouwen. Juist nu de werknemers steeds flexibeler worden, deels thuis werken of deels op hele andere locaties. Moet je inkrimpen qua m2 in je gebouwen, hoe bereken je eigenlijk de bezetting als je niet precies weet wanneer de medewerkers thuis zitten of wanneer ze richting kantoor komen? Moet je huren, wat voor soort ruimtes heb je eigenlijk nodig (bureauwerk doe je thuis toch? Op kantoor samen werken?). Je ziet organisaties die hier zich op hebben / krijgen en op basis daarvan serieuze keuze kunnen maken die kostenbesparend zijn en tegelijkertijd tegemoet komen aan de wensen van de medewerkers.
Een mooi artikel hierover bij nieuwsuur: https://nos.nl/nieuwsuur/artikel/2366749-grote-werkgevers-gaan-na-corona-kantoorruimte-schrappen.
Wat maakt nu het verschil of je wel of niet keuzes kan maken? De mate waarin je als organisatie een ‘understand’ bent of niet. Heb je ingeregeld dat je data kan verzamelen en dat je op basis van die data echt stuurinformatie kan genereren waar je wat aan hebt. En … nog niet het minst belangrijk, met een mindset onder de collega’s dat je vertrouwd op basis van die data ook besluiten kan en wil nemen.
Ik ben er (helaas wellicht) van overtuigd dat het verschil tussen de Understands en de Understand Nots bestaat en groter wordt. Zowel als ik kijk naar personen en bijvoorbeeld de generatie van mijn ouders die echt moeite hebben om uberhaupt een beetje bij te blijven als ook bedrijven en organisaties die ook veel worstelen met de moderne tijd en steeds complexere (en op informatie gebaseerde) keuzes. Het is 1 van de redenen waarom ik samen met Arnold van den Akker ook bezig ben met de workshop-serie over informatievoorziening. Niet om de specialist verder te scholen; zij snappen het al en komen wel mee. Maar juist diegenen die wellicht minder meekrijgen, die het de informatiemaatschappij wel zien maar eerlijk gezegd niet altijd kunnen vatten … en tegelijkertijd er wel mee moeten dealen en moeten sturen op de impact. Hoe krijg je hun mee, op niveau en dan zonder hun weer specialist te maken 🙂
Heb je zelf nog een mooi voorbeeld? Stuur het mij vooral op. Heb je een oplossing, idee, tip? Laat het weten.